czy są takie miejsca w Lublinie, które powinien zpobaczyć każdy odwiedzający to miasto? Poniższa lista na pewno zawiera wiele z takich miejsc. Jeśli jeszcze ich nie wiadzieliście to koniecznie trzeba to nadrobić.

Stare Miasto

Wszyscy Lublinianie zgodnie twierdzą, że Stare Miasto mieszczące się w centralnej części aglomeracji jest najlepszą wizytówką regionu. Wytyczony około tysiąca lat temu nieregularny czworobok nieustannie przypomina o początkach osadnictwa na tych terenach i ścisłym związku z przebiegającymi w pobliżu traktami i szlakami handlowymi. Lubelska starówka prezentuje układ dobrze zachowanych budynków z różnych epok, ale docenia się szczególnie fakt, że wciąż w większości zachowuje swój pradawny układ. Najstarsze zabytki pochodzą jeszcze z czasów średniowiecza i dobrze pamiętają czasy Piastów i Jagiellonów. Niewątpliwie schemat rynku, traktów i budynków wskazuje na to, że mieszkańcy Lublina od zawsze byli ludźmi ceniącymi estetykę i funkcjonalność, a jednocześnie dbającymi o przedsiębiorczość i kontakty handlowe. Wokół rynku Starego Miasta odbywały się targi i jarmarki, stąd coroczne nawiązanie do tych wydarzeń w postaci sierpniowego Jarmarku Jagiellońskiego.  Lubelska starówka jednak głównie słynie ze swojego kameralnego klimatu. Obejmuje obszar około 1 km2, skupione przy rynku kamienice oraz rozchodzące się wokół wąskie uliczki oddają niezapomniany klimat. Stare Miasto jest jak enklawa oddzielona od reszty miejskiego świata, przywołująca pamięć o dawnych ludziach i wydarzeniach.

Brama Krakowska

Niewiele miast może poszczycić się faktem, że do jego najbardziej reprezentatywnej, zabytkowej części prowadzą wyjątkowe i osadzone w historii przejścia. Brama Krakowska to główne wejście na teren Starego Miasta. Nazwa jej oczywiście pochodzi od traktu z Krakowa, który przez nią prowadził, obecnie można obejrzeć jego fragment w tzw. okienku na Deptaku miejskim. Brama Krakowska stanowi pozostałość po oryginalnych fortyfikacjach obronnych z połowy XIV wieku z czasów Kazimierza Wielkiego. Wybudowana została w stylu gotyckim, choć w nieco późniejszym czasie dodano jej szczyt tzw. „hełm” w stylu barokowym. W XVI wieku na Bramie umieszczono dzwon ze spiżu, który świadczył o wysokiej pozycji i bogactwie miasta. Niestety podczas II wojny światowej dzwon został uszkodzony. Można go zobaczyć w Muzeum Historii Miasta Lublina, które właśnie mieści się w budynku Bramy Krakowskiej. Do Bramy po obu stronach przylegały mury miejskie, jednak w XIX w. zastąpiono je kamienicami. Zaraz po przekroczeniu Bramy idąc wzdłuż linii tych kamienic wkracza się w urokliwą ulicę Szambelańską, szczególnie ukochaną przez malarzy i fotografów. Kiedy jednak przekraczając Bramę Krakowską pójdziemy prosto, za chwilę dojdziemy do centralnej części Rynku.

Trybunał Koronny

Centralne miejsce Starego Miasta zajmuje Rynek, na którym mieści się duży klasycystyczny budynek Trybunału Koronnego. Tutaj od 1578 roku odbywały się sprawy sądowe szlachty z Małopolski. Z trybunałem związana jest lubelska legenda o Czarciej Łapie, która opowiada o sądzie wdowy z magnatem, który przekupił sędziego. Kiedy wdowa usłyszała niesprawiedliwy dla siebie wyrok zawołała: „Gdyby diabli sądzili, wydaliby sprawiedliwszy wyrok!”. Wówczas na salę rozpraw ponoć wkroczyły diabły i przejęły proces. Sędzia diabeł wydając wyrok na korzyść wdowy oparł się o stół i wypalił  znak swojej dłoni. Stół z wypaloną czarcią łapą można dzisiaj obejrzeć w Muzeum Narodowym na Zamku. Obecnie w budynku Trybunału Koronnego znajduje się Pałac Ślubów, a w Wielkiej Sali odbywają się różne wydarzenia kulturalne. Natomiast w podziemiach mieści się Lubelska Trasa Podziemna, która prowadzi pod ulicami Starego Miasta.

Zabytkowe kamienice

Okazałe budynki okalające Rynek są doskonałym świadectwem na to, że mieszkańcy starego Lublina żyli dostatnio. W kamienicach zamieszkiwali bogaci mieszczanie, artyści, rezydowali kupcy z całego świata. Pożar, jaki miał miejsce w XVI wieku pochłonął znaczną część drewnianych budynków, które  pewnie znały jeszcze czasy piastowskie. Na ich miejsce mieszczanie wznieśli kamienne budynki z pięknymi fasadami. Jednym z najbardziej popularnych staromiejskich budynków jest kamienica Klonowica, na której umieszczono medaliony przedstawiające popiersia znanych osób związanych z Lublinem: Wincenta Pola, Biernata z Lublina, Jana Kochanowskiego oraz Sebastiana Fabiana Klonowica burmistrza i poety, który zamieszkiwał tą kamienicę. W znajdującej się nieco dalej kamienicy Konopniców ponoć bardzo lubił przebywać sam Jan III Sobieski, król szwedzki Karol XII, czy carowie Wasyl Szujski i Piotr I Wielki. Pozostałe kamienice, jak choćby te mieszczące się przy ul. Rynek 4, Rynek 19, Rynek 9 wyróżniają się pięknymi zdobieniami na fasadach, rzeźbami i ornamentami.

Archikatedra

Archikatedra Lubelska to jeden z najstarszych przykładów sztuki barokowej. Wzniesiona w latach 1586-1625 przez zakon jezuitów przechodziła przez bardzo burzliwe dzieje, nierozerwalnie związane z życiem całego miasta. Po zamknięciu zakonu jezuitów w XVIII wieku pełniła nawet rolę spichlerza na zboże. W 1805 roku nowopowstała diecezja lubelska przejęła dawną siedzibę jezuitów i rozpoczęła jej przebudowę. Do dziś jednak zachowała się tzw. Wieża Trynitarska, która łączyła dawny zakon z Rynkiem. Mimo, iż podczas II wojny światowej Katedra została w dużej części zniszczona, nadal można podziwiać jej cenne polichromie, złote rzeźby i freski. W bocznym ołtarzy Katedry wisi obraz Matki Boskiej Płaczącej, związany z tzw. Cudem Lubelskim, kiedy to 3 lipca 1949 r. wierni dostrzegli, iż Maryja płacze krwawymi łzami nad represjonowanym przez komunistów narodem polskim.  W Katedrze znajduje się wiele cennych zabytkowych przedmiotów i relikwii.

Bazylika Ojców Dominikanów

Przy ulicy Złotej mieści się zabytkowa Bazylika św. Stanisława Biskupa Męczennika. Budowa kościoła rozpoczęła się już w XIII wieku i kontynuowano ją w następnych wiekach. Bazylika składa się z 11 kaplic, w których umieszczono  wiele cennych zabytków i wartościowych dzieł sztuki. Są wśród nich renesansowe nagrobki Firlejów, obraz przedstawiający pożar Lublina z 1719 r., ołtarze oraz liczne sztukaterie, freski, ozdobne pilastry i filary. Historia Bazyliki nierozłącznie łączy się z relikwiami Krzyża Świętego, które po okresie przekazywania ich w zgodzie lub wojnie pomiędzy władcami, ostatecznie dotarły do Lublina ok. 1420 roku. Nie odkryto dotąd żadnych dokumentów wskazujących w sposób wiarygodny na osobę, która przywiozła do Bazyliki największe dla chrześcijan relikwie. Są pewne wskazówki na temat biskupa Andrzeja, który mógł je przywieźć z Kijowa. W kryptach Bazyliki wciąż trwają prace archeologiczne, które mogą potwierdzić związek biskupa Andrzeja z relikwiami.  Niestety jednak w lutym 1991 roku relikwie Świętego Krzyża zostały skradzione. W krużgankach Bazyliki mieści się Sala Unii Lubelskiej oraz Skarbiec, w którym można między innymi obejrzeć zabytkowy stół, przy którym został podpisany Akt Unii Lubelskiej. Od 2009 roku rozpoczęły się prace remontowe i konserwatorskie, ale Bazylika stale jest otwarta dla zwiedzających.