Letnie praktyki studentów z Politechniki Lubelskiej to coś więcej niż ćwiczenia na ocenę

Jeśli myślisz, że studenckie praktyki to tylko nudne „odbębnianie godzin” przy biurku, czas poznać zupełnie inną perspektywę. Grupa studentów architektury z Politechniki Lubelskiej spędziła lato… mierząc stare chałupy w Muzeum Wsi Lubelskiej. Ale spokojnie – to nie była nudna lekcja historii, tylko konkretna robota w terenie, która może realnie pomóc uratować część naszego regionalnego dziedzictwa.

Zamiast myszki i monitora – miarka, ołówek i drewniane ściany domów w skansenie

Wakacyjne praktyki studentów drugiego roku architektury nie miały nic wspólnego z siedzeniem w klimatyzowanej sali wykładowej. Ich codzienność? Drewniane domy kryte strzechą, pomiar więźby dachowej, szkicowanie rzutu budynku i analiza jego konstrukcji.

– Naszym zadaniem było dokładne sfotografowanie i zmierzenie budynku. Musieliśmy narysować jego rzut, określić wysokości, zobaczyć, jak wygląda więźba dachowa, jaka jest konstrukcja – opowiada Karolina Czarko, jedna z uczestniczek praktyk.

Brzmi jak praca dla specjalisty z kilkuletnim doświadczeniem? Może i tak, ale to właśnie studenci z Lublina dostali szansę na kontakt z żywą, autentyczną architekturą, której nie da się poznać z podręcznika ani symulacji komputerowej.

Skansen od zaplecza. Studenci weszli tam, gdzie nie trafiają turyści

Najciekawsze w tej praktyce było to, że studenci mogli wejść do części skansenu na co dzień zamkniętej dla zwiedzających. Pracowali pod okiem muzealników i specjalistów z uczelni.

– To była nauka o tradycyjnych technikach ciesielskich, o drewnianej architekturze Lubelszczyzny – mówi prof. Natalia Przesmycka z Politechniki Lubelskiej.

Jak dodaje, inwentaryzacja tego typu obiektów to nie tylko zadanie techniczne, ale też forma kontaktu z dziedzictwem kulturowym, które znika z krajobrazu w zastraszającym tempie.

Drewniane domy z charakterem pod lupą studentów z Politechniki Lubelskiej

Choć dla większości osób dom to po prostu cztery ściany i dach, w praktyce odwzorowanie starego budynku to żmudne zadanie. Zwłaszcza gdy nic nie trzyma pionu ani kąta prostego.

– W programach komputerowych wszystko dąży do idealnych form: prostych linii i kątów. Tutaj nic nie było proste. Te budynki były stawiane ręcznie, z drewna, każdy element jest inny – wspomina Karolina.

Zamiast idealnych modeli, studenci musieli odwzorować coś bardzo surowego, autentycznego i „krzywego” – i właśnie ta organiczność była największym wyzwaniem.

Dokumentacja studentów trafi do zbiorów Muzeum Wsi Lubelskiej

Wykonana przez studentów dokumentacja trafi do Muzeum Wsi Lubelskiej. Jej część jest już gotowa, a reszta zostanie opracowana w kolejnych miesiącach. Ale to dopiero początek – zdobyta wiedza może przyczynić się do przyszłych projektów konserwatorskich i rewitalizacyjnych.

– Cieszymy się, że współpraca przynosi efekty, zarówno dla naszej instytucji, jak i dla studentów – mówi Bartłomiej Bałaban, dyrektor muzeum.

Podkreśla, że taka praktyka to nie tylko doświadczenie zawodowe, ale też realny wkład młodych ludzi w ochronę dziedzictwa regionu.

Studencka praktyka w skansenie jako lekcja historii i zawodu w jednym

Dla uczestników to coś więcej niż zaliczony semestr. To możliwość zmierzenia się z prawdziwym wyzwaniem i sprawdzenia się poza uczelnianymi murami. A przy okazji – kontakt z historią, której często nie zauważamy, choć mijamy ją codziennie, np. w postaci drewnianej stodoły, starej chaty czy wiatraka z poprzedniego stulecia.

Jeśli studiujesz architekturę albo po prostu interesuje Cię, jak wygląda praca w terenie, która łączy historię z nowoczesnym podejściem, zajrzyj do Muzeum Wsi Lubelskiej. Być może właśnie tam rozpoczniesz swoją pierwszą, naprawdę ważną przygodę z architekturą.